Er breekt een nieuw tijdperk aan. We hebben meer dan vijftig jaar aan zelf-ontwikkeling gedaan, een tijd waarin het ‘Ik’ centraal stond. Deze focus op de individualiteit heeft ons veel gebracht. Het liet een ongekend opbloeien van creativiteit en innovatie toe. Het was een noodzakelijke evolutie.
Maar het is niet de eindfase. Er breekt nu een heropleving van het Samen-Zijn aan. Het vele lijden – depressie, verslaving, eenzaamheid, burn-outs, stress – rondom ons heen wijst naar een oude waarheid: mensen worden niet gelukkig van louter met zichzelf bezig te zijn. Wij mensen voelen ons pas helemaal vervuld als we voor elkaar iets kunnen betekenen. Een nieuwe tijd breekt aan. Het besef dat onze identiteit evenzeer bestaat uit een ‘Wij’ als een ‘Ik’. Dat besef, dat wij hebben elkaar nodig om zingeving te ervaren in dit leven, staat in mijn visie centraal.Survival of the Nurtured
Mijn ideale wereld is een wereld waarin mensen elkaar versterken, bekrachtigen en ondersteunen. Waarin we in elkaars ogen enkel kostbaarheid en waardigheid zien. Een waarde die niet gebonden is aan uiterlijk success, schoonheid, macht of geld. Nieuwe wetenschap toont steeds meer aan hoe inter-afhankelijk wij mensen van elkaar zijn. Het is niet survival of the fittest, maar survival of the nurtured. Kinderen waarvoor gezorgd is en onvoorwaardelijk van gehouden is, worden robuuste gezonde en liefhebbende volwassen.
Mijn ideale wereld is een plek waar letterlijk iederéén voelt dat die erbij hoort: no person left behind. Er is ons verteld dat elkaar nodig hebben een tekortkoming is, een falen van zelfstandigheid. Dit is een ware tragedie en heeft veel mensen verbannen in een zelfopgelegde eenzaamheid. De weg naar deze nieuwe wereld is om de volgende decennia in het teken te zetten van herverbinding.Het Relationele Tijdperk
Hier ligt onze grootste uitdaging. Er is een heel veel pijn geleden in menselijke relaties. Tussen ouders en kinderen. Tussen familieleden, collega’s, buren en schoolvrienden. Wij hebben als verdediging op de pijn gezworen ons voor geen enkel mens meer zo open en kwetsbaar op te stellen. Toen zijn we helemaal op onszelf terug geworpen.
De weg naar herverbinding moet doorheen al deze pijn en dit lijden lopen. Als we tot nieuwe relaties willen komen, moeten we de pijn van verbroken verbinding onder ogen zien. We kennen rondom ons de tol die het eist van de maatschappij als pijn weggedrukt wordt. Pijn die niet erkend wordt, gaat ondergronds en richt verdere schade aan. De rekening wordt dan steevast betaald door onschuldige mensen: onze partner, onze collega’s of buren en het ergst van al: onze eigen kinderen. Wat vandaag bovenal nodig is is zachtmoedigheid. Moed en Mildheid. Moed Om de maskers af te zetten, de ‘ happy emojis’ even achterwege te laten. En Mildheid om dan vervolgens met elkaar weer zorg te dragen voor de pijn. Dit kunnen wij enkel met elkaar.