Er breekt een nieuw tijdperk aan. Wij mensen hebben vijf decennia lang aan zelf-ontwikkeling gedaan, een tijd waarin het ‘Ik’ centraal stond. Deze focus op de individualiteit heeft ons veel gebracht. Het liet een ongekend opbloeien van creativiteit en innovatie toe. Maar het is niet de eindfase.
De nieuwe wereld is een plek waar mensen elkaar intuïtief versterken en ondersteunen. Waarin we elkaars kostbaarheid en waardigheid zien. Een waarde die niet gebonden is aan succes, status, macht of geld. Nieuwe wetenschap toont steeds meer aan hoe diep inter-afhankelijk wij van elkaar zijn. Het is niet survival of the fittest, maar survival of the nurtured. Wij mensen voeden elkaar met onze zorg en aandacht. Wij ontwikkelen elkaar.
Hier ligt onze grootste uitdaging. Er is heel veel pijn geleden in menselijke relaties. Tussen ouders en kinderen. Tussen familieleden, collega’s, buren en schoolvrienden. Wij hebben als verdediging op de pijn gezworen ons voor geen enkel mens meer zo open en kwetsbaar op te stellen. Toen zijn we helemaal op onszelf terug geworpen.
De weg naar herverbinding moet doorheen al deze pijn en dit lijden lopen. Als we tot nieuwe relaties willen komen, moeten we de pijn van verbroken verbinding onder ogen zien. We kennen rondom ons de tol die het eist van de maatschappij als pijn weggedrukt wordt. Pijn die niet erkend wordt, gaat ondergronds en richt verdere schade aan. De rekening wordt dan steevast betaald door onschuldige mensen: onze partner, onze collega’s of buren en het ergst van al: onze eigen kinderen.
Wat vandaag bovenal nodig is is zachtmoedigheid. Moed en Mildheid. Moed om de maskers af te zetten, de ‘happy emojis’ even achterwege te laten. En Mildheid om dan vervolgens met elkaar weer zorg te dragen voor de pijn. Dit kunnen wij enkel met elkaar.